Mekanik Kalemin Tarihçesi - Mekanizmanın Mucidi Mekanik kurşun kalem, grafit veya katı pigmentten yapılmış kurşun adı verilen katı pigment çekirdeğini uzatan bir mekanizmaya sahip bir kalemdir. Bu pigment çekirdeği dış kasaya bağlı değildir ve değiştirilebilir. Amerika Birleşik Devletleri'nde “mekanik kurşun kalem” olarak adlandırılırken, Birleşik Krallık'ta “itici kurşun kalem” ve Hindistan'da “kurşun kalem” olarak adlandırılmaktadır. Türkiye’de ise “uçlu kalem” ya da “basmalı kalem” olarak anılır. Bu kalem esas olarak teknik çizim ve yazma için kullanılır, ancak güzel sanatlarda da kullanılabilir. Kullanılmak için keskinleştirilmeleri gerekmez ve bu nedenle öğrenciler arasında çok popülerdir. İlk olarak, daha ilkel, mekanik bir kalem (veya öncü kurşun kalemden daha fazlası) 1565'te İsviçreli bir doğa bilimci ve bibliyograf Conrad Gesner tarafından icat edildi. Öncü kaleminin keskinleştirilmesi için elle ayarlanması gerekiyordu. 1791'de batan HMS Pandora 1977'de bulunduğunda gemide mekanik kurşun kalem bulundu. Lead'i iten ve lead'i değiştirilebilen bir mekanizmaya sahip ilk mekanik kurşun kalem 1822'de İngiltere'de Sampson Mordan ve John Isaac Hawkins tarafından patentlendi. Mordan, 1837'de "S.Mordan & Co." da sadece mekanik kurşunkalem üretmeye karar verene kadar iş ortaklarını birkaç kez değiştirdi. Şirket O (ve arkasından olan şirketi) fabrikasının bombalama ile imha edildiği İkinci Dünya Savaşı'na kadar mekanik kurşun kalem yapmaya devam etti. Diğerleri bu kalemleri geliştirmeye devam ettiler ve 1822 ve 1874 arasında 160'tan fazla patent kaydedildi. Yaylı mekanik kurşun kalem 1877'de ortaya çıkarken, 1895 ilk büküm besleme mekanizmasını gördü. 1915 yılında yeni istihdam edilen bir metal işçisi olan Tokuji Hayakawa, mekanik kurşun kalem geliştirdi ve ona “Her Zaman Keskin, Keskin Kalem” adını verdi. Tokyo ve Osaka'daki şirketler kaleminden büyük siparişler verdiğinde, bunları çok sayıda satmaya başladı ve adını “Sharp” kaleminden alan işini açtı. Amerika'da aynı zamanda Charles R. Keeran da benzer bir kalem geliştiriyordu, ama mandal temelli iken Hayakawa'nın vida temelli sistemle çalışıyordu. 1939'da çok ince derivasyonlar ortaya çıktı ve ilki 0.9 mm çapındaydı. Daha sonra 0.3, 0.5, 0.7, 1.3 ve 1.4 mm idi. Bugün 0,4 mm uçları ve hatta 0,2 uçları var. Mekanik kalemler bugün üç prensipte çalışmaktadır. Cırcır tabanlı kalemlerin ucunda, ucu tutan bir halkanın içinde iki veya üç küçük çene vardır. Yine de kalemin ucundaki düğmeye basıldığında, çeneler ileri doğru hareket eder ve ucu ileri doğru iterek açar. Serbest bırakılan düğme çeneleri kapatır, ancak küçük bir lastik cihaz tarafından tutulduğu için kurşun yerinde kalır. Bazı cırcır tabanlı kalemler, ileri geri hareket eden ve ucu ileri iten mekanizmayı çalıştıran bir ağırlığa sahiptir. Vida bazlı kalemler, büküldüğünde kalemin namlusunun aşağısına bir kaydırıcıyı hareket ettiren bir vidaya sahiptir ve bu da kurşunu ilerletir. Vida esaslı kurşun kalemlerin bazıları, ucun kurşun kaleme geri itilmesini sağlayan bir kilitleme mekanizmasına sahiptir. Debriyaj kalemleri (kurşun tutucu olarak da bilinir), cırcır tabanlı kalemlerin bir çeşididir, çünkü iki veya üç küçük çeneye sahiptirler ve bunlar, diğer uçtaki düğmeye basıldığında da açılır, ancak kurşun ağızdan düşmeden tutulur. Kurşun, çeneler açıkken, kalemin namlusunun içine ve dışına serbestçe hareket ettirilebilir. Debriyaj (sıkıştırmalı uçlu) kalemleri daha kalın uçlar (2 ila 5,6 mm) kullanır ve genellikle bir seferde sadece bir parça kurşun tutarken, daha ince uçlu diğer mekanik kurşun kalemler yedekte daha fazla tutabilir. Mekanik kurşun kalemlerin uçları farklı renklerde de yapılabilir ve silinebilir. mekanik kurşun kalemler daha fazla rezerv tutabilir. Mekanik kurşun kalemlerin kabloları farklı renklerde de yapılabilir ve silinebilir ve silinemez hale getirilebilir.